Kremacja zwłok jest tematem, który bardzo dzieli społeczeństwo. Wielu ludzi nie jest jeszcze przekonanych do działalności, jaką prowadzi współczesna spalarnia zwłok. Z kolei inna część traktuje krematorium na takich samych zasadach jak dom pogrzebowy. Nie ma jednego, wyraźnego źródła podziału społecznego w kwestii wyboru: zakład pogrzebowy czy spalarnia zwłok. Możemy doszukiwać się najróżniejszych przyczyn. Wskazywano już wielokrotnie na uwarunkowania kulturowe, religijne, ekologiczne, a nawet finansowe, generowane poprzez koszty pogrzebu. Być może jest ich jeszcze więcej. Jedna sprawa jest jednak wysoce istotna, jeśli chodzi o tę formę pochówku, mianowicie – historia. Nie da się, poruszając tematy związane z kremacją zwłok, przejść obojętnie obok kwestii krematoriów w czasie II wojny światowej. W części społeczeństwa widoczna jest niechęć do krematoriów o podłożu wynikającym właśnie z działalności obozów koncentracyjnych. Zwłaszcza wśród starszych osób dostrzegalne jest przekonanie, że współczesne krematoria są odwzorowaniem krematoriów wojennych. Więcej, niektórym wydaje się, że krematoria w dalszym ciągu są wyrazem antysemityzmu. Od razu należy zaznaczyć, że jest to bardzo błędna, a nawet nieracjonalna teza. Podstawową różnicą, jaką współczesny człowiek powinien zauważać, jest różnica między piecem kremacyjnym a piecem krematoryjnym. Mimo że nazewnictwo jest bardzo podobne, nie jest to jedno i to samo urządzenie.
Początkiem pieców krematoryjnych była właśnie II wojna światowa. Były to urządzenia montowane w obozach koncentracyjnych, z założenia przeznaczone do mordowania ludzi. Należy zaznaczyć przede wszystkim, jaką budowę miały ówczesne piece krematoryjne. Otóż, składały się z jednej wielkiej komory, w której było palonych jednocześnie nawet kilkadziesiąt osób. Kolejną sprawą jest fakt, że ludzie byli truci gazem, a następnie paleni. Nie była to więc dobrowolna decyzja. Piece krematoryjne są reliktem II wojny światowej. Wraz z jej końcem, zaprzestano produkcji maszyn do mordowania niewinnych ludzi. Współcześnie obserwuje się jeszcze, zwłaszcza w Ameryce i Azji, produkcję pieców krematoryjnych, ale ich konstrukcja odbiega zupełnie od struktury pieca z czasów wojny. Są to z reguły piece trzykomorowe, które w Europie nie są akceptowane, głównie ze względu na szkodliwość środowiskową. Jednakże jakiekolwiek próby konstruowania pieców do jednoczesnego palenia kilkunastu czy kilkudziesięciu ciał jednocześnie, mogłyby być traktowane jako przestępstwo.
Pierwsze piece kremacyjne pojawiały się na świece wraz z rozwojem tendencji do świadomego podejmowania decyzji o pośmiertnym spopieleniu. Są to piece przeznaczone do indywidualnej kremacji. Ciało osoby zmarłej jest składane w przygotowanej do tego trumnie i dopiero wtedy umieszczane w komorze. Po procesie kremacji prochy umieszcza się w wybranej przez bliskich urnie. Urna ze spopielonymi szczątkami może być traktowana tak, jak trumna. Może zatem być pogrzebana na cmentarzu lub złożona w kolumbarium. Warto przy tym zaznaczyć, że wszelkie czynności wykonywane przy zmarłym przed i w czasie kremacji, odbywają się z zachowaniem szacunku dla ciała zmarłego.
Przyczyną niedostrzegania zasadniczej różnicy między piecem krematoryjnym a piecem kremacyjnym jest przede wszystkim nazewnictwo. Nazwy są do siebie tak zbliżone, że wiele osób piec kremacyjny nazywa piecem krematoryjnym, nie czując przy tym, że popełnia błąd. Drugą przyczyną jest to, o czym wspominano na początku- są jeszcze osoby, które współczesną kremację utożsamiają z kremacją, odbywającą się w czasie II wojny światowej. Dla takich osób piec kremacyjny i piec krematoryjny to ten sam przejaw zła.
Nieświadomość jest z założenia złą cechą. Warto skupiać się na różnicach, albo przynajmniej je dostrzegać, by nie popełniać gaf i niekomfortowych błędów. Wobec tego – piec kremacyjny, którego używa się we współczesnym krematorium, nie jest piecem krematoryjnym, który służył nazistom do zbiorowego palenia więźniów obozu koncentracyjnego. Obie konstrukcje dzieli przepaść zarówno historyczna, jak i poglądowa, związana z przeznaczeniem użytkowania. Należy o tym pamiętać.